684

بر تو و آن خاطره آسوده سوگند
بر تو ای چشم گنه آلوده سوگند
بر آن لبخند جادویی
بر آن سیمای روشن
که از چشمانِ تو افتاده
آتش بر هستیِ من
آه آتش بر هستی من
عمری هر شب در رهگذارم
ماندم چشم انتظارت
شاید یک شب بیایی
دردا تنهای تنها
بگذشته بی تو شب ها
درحسرت و جدایی
عاشقِ گم کرده ره، بی آشیانم
مانده بر جا آتشی از کاروانم
زین پس محزون و خاموشم
عشقت خاکسترم کرد ...
در دستِ باد پاییزی
نشکفته پرپرم کرد،
آه نشکفته پرپرم کرد،
عمری هر شب در رهگذارم
ماندم چشم انتظارت
شاید یک شب بیایی
دردا تنهای تنها
بگذشته بی تو شب ها
درحسرت وجدایی
زین پس محزون و خاموشم
عشقت خاکسترم کرد
در دست باد پاییزی
نشکفته پرپرم کرد
آه نشکفته پرپرم کرد ...